Komunikowanie ryzyka zdarzeń rzadkich i bardzo rzadkich: wpływ sposobu prezentacji informacji o prawdopodobieństwie na oceny i decyzje
Komunikowanie ryzyka zdarzeń rzadkich i bardzo rzadkich: wpływ sposobu prezentacji informacji o prawdopodobieństwie na oceny i decyzje
Cel projektu Jednym z głównych celów komunikowania ryzyka jest dostarczenie informacji tak, by ludzie mogli odpowiednio oszacować ryzyko i podjąć właściwe działania związane z zarządzaniem ryzykiem. Informacja o prawdopodobieństwie stanowi jeden z istotnych komponentów komunikowania ryzyka. W literaturze niewiele jest informacji na temat badań, które sprawdzają jak przetwarzanie informacji o prawdopodobieństwie i wywołane emocje przekładają się na wykorzystanie tej informacji w wyborach. W szczególności zależność ta może mieć ogromne znaczenie, gdy komunikowane są zdarzenia o niskim i bardzo niskim prawdopodobieństwie (poniżej 1%), w przypadku których wiadomo jest, że decydenci mają ogromną trudność z wykorzystaniem probabilistycznej informacji o ryzyku i często informacja ta jest po prostu ignorowana. W planowanym badaniu, główną zmienną zależną będzie wrażliwość ocen na zmianę wielkości prawdopodobieństwa (np. mierzona na skali subiektywnego ryzyka czy na skali wzbudzanego niepokoju) w zależności od prezentowanego formatu prawdopodobieństwa. Jednocześnie chciałabym mierzyć tę wrażliwość nie tylko na poziomie percepcji, ale także w zachowaniu, sprawdzając np. deklarowaną chęć do ubezpieczania się czy też badając realne decyzje z udziałem wypłat pieniężnych. W oparciu o przegląd literatury będę porównywała następujące formaty: częstościowy (np. 10 na 100), procentowy (10%), format graficzny (piktogram) oraz format bazujący na doświadczeniu.
Wpływ rezultatów Informacja o prawdopodobieństwie zdarzeń ryzykownych jest istotnym elementem komunikatu, który powinien być uważnie przetwarzany zarówno w dokonywanej ocenie ryzyka jak również w podejmowanym działaniu. Planowany eksperyment wpisuje się nie tylko w nurt badań nad komunikowaniem ryzyka, ale także będzie wstępem do większego projektu dotyczącego relacji między ocenami ryzyka a zachowaniem.
Doktor nauk społecznych w zakresie psychologii, ekonomistka. Adiunkt w Katedrze Psychologii Ekonomicznej. Specjalizuje się w psychologii podejmowania decyzji i psychologii ryzyka. Brała udział w projektach min. dla Narodowego Banku Polskiego, czy Urzędu m.st. Warszawa a także finansowanych przez MNiSW czy NCN. Jest członkiem Akademickiego Stowarzyszenia Psychologii Ekonomicznej. Uczestniczka wielu konferencji naukowych zarówno na szczeblu krajowym jak i międzynarodowym. W Akademii Leona Koźmińskiego prowadzi zajęcia min.: Psychologię podejmowania decyzji, Psychologię podejmowania ryzyka, czy też Warsztaty Psychologiczne. Prywatnie realizuje się śpiewając w chórze i fotografując.